Wzorzec Rasy Bichon Frise FCI-215

Kraj pochodzenia:
Francja i Belgia

Wrażenie ogólne
Żywy, figlarny piesek, żwawy chód, kufa średniej długości; długa korkociągowato skręcona, bardzo miękka sierść przypomina futro kozy mongolskiej. Głowa noszona dumnie i wysoko, oczy ciemne, wesołe i pełne wyrazu.

Głowa:
czaszka dłuższa niż kufa, głowa proporcjonalna do tułowia.

Nos:
zaokrąglony, czarny o delikatnej ceracie, lśniący.

Wargi:
cienkie, raczej suche, jednak mniej niż u schipperke, warga górna opada tylko na tyle, że zakrywa dolną, jednak nigdy nie jest ciężka lub obwisła; wargi zwykle czarne aż po kąty wargowe; dolna warga nie może być cięższa też niewidoczna, nie może też być delikatna ani odsłaniać błon śluzowych, gdy pysk jest zamknięty.

Zęby:
zgryz nożycowy, tzn. siekacze żuchwy zachodzą za siekacze szczęki tak, że ich przednia ściana opiera się lekko o tylną ścianę górnych siekaczy.

Kufa:
kufa nie może być gruba ani ciężka, nie może jednak być wąska. Policzki są płaskie i niezbyt umięśnione.

Stop niezbyt silnie zaznaczony, bruzda między łukami brwiowymi nieznacznie widoczna.

Oczy:
ciemne, z jak najciemniejszymi obwódkami, kształtu raczej okrągłego, nie migdałowe; nie są osadzone skośnie. Wesołe, niezbyt duże, nie ukazujące białkówek. Nie są tak duże i wypukłe,  jak u gryfonika belgijskiego czy pekińczyka; oczodół nie płytki. Gałka oczna nie może zbyt wystawać.

Czaszka:
dość płaska w dotyku, jednakże szata wywołuje wrażenie, iż czaszka jest okrągła. Uszy: zwisające, obficie okryte delikatną, skręconą, długą sierścią, podane nieco do przodu kiedy pies nasłuchuje, jednak w taki sposób, że przednia krawędź dotyka czaszki i nie odstaje ukośnie.

Płat ucha nie może - jak i pudli - sięgać nosa, lecz do połowy długości kufy.

Uszy są jednak delikatniejsze i nie tak szerokie, jak u pudli.

Szyja:
dość długa, noszona wysoko i dumnie, łukowata węższa przy czaszce, stopniowo rozszerza się i łagodnie przechodzi w obręcz barkową. Jej długość wynosi w przybliżeniu jedną trzecią długości tułowia (proporcja 11 cm :33 cm w wypadku psa o wzroście 27 cm) - szczyt łopatek traktuje się jako podstawę.

Łopatka:
jest dość ukośna, nie wystająca, wydaje się takiej, samej długości co kość ramieniowa, około 10 cm.

Nie odstaje od tułowia, szczególnie łokcie nie są odstające.

Kończyny:
oglądane z przodu - zupełnie proste i prostopadłe, delikatny kościec, śródręcze krótkie i oglądane z przodu - proste, zaś z boku bardzo lekko ukośne.

Czarne pazury preferowane - jest to jednak ideał trudny do uzyskania.

Klatka piersiowa:
dobrze rozwinięta, mostek wyraźnie zaznaczony, żebra rzekome zaokrąglone i nie kończące się gwałtownie, klatka piersiowa jest raczej głęboka.

Słabizny:
dobrze podciągnięte; skóra delikatna i nie luźna, dająca wrażenie elastyczności.

Lędźwie:
szerokie i dobrze umięśnione, lekko wysklepione. Miednica szeroka, zad lekko zaokrąglony.

Ogon osadzony nieco niżej linii grzbietu niż u pudla.

Uda:
szerokie i muskularne, podudzia ukośne. Stawy skokowe również bardziej ukątowane niż u pudla. Łapy mocne.

Ogon:
zwykle jest noszony wysoko i wdzięcznie zagięty, noszony równolegle do kręgosłupa, nie zakręcony, nie cięty i nie może dotykać grzbietu, jednakże obfity włos ogona może opadać na grzbiet.

Pigmentacja:
preferowana ciemna pigmentacja skóry pod białym włosem, genitalia pigmentowane są na czarno, niebiesko lub w kolorze beżowym.

Maść:
czysto biała

Szata:
delikatna, jedwabista,. Bardzo luźne, korkociągowate loki przypominające włos kozy mongolskiej.

Nie leży płasko Anie nie jest sznurowata, długość 7-10 cm.

Pielęgnacja:
przed wystawami można lekko uporządkować owłosienie łap i kufy.

Wymiary:
wysokość w kłębie nie powinna przekraczać 30 cm; niewielki wzrost psa jest cechą pozytywną przy ocenie.

Wady:
- pigmentacja przechodząca na szatę i tworząca rude plamy
- szata płasko leżąca, falista, sznurowata lub zbyt krótka
- lekki tyłozgryz lub przodozgryz.

Wady dyskwalifikujące:
- prognatyzm rozwinięty w takim stopniu, że siekacze nie stykają się
- różowy nos
- cieliste wargi
- jasne oczy
- ogon zawinięty lub skręcony spiralnie
- szata z czarnymi plamami.

Uwaga:
samce powinny mieć dwa jądra normalnie wykształcone, całkowicie opuszczone do moszny.